หลังเกษียณอายุคุณย่าก็ใช้ชีวิตเหมือนคนแก่ทั่วไป หลังจากยุ่งมาทั้งชีวิตอยู่ ๆ ก็ว่าง รู้สึกเหมือนชีวิตขาดอะไรไป เธอเริ่มเดินทางไปสถานที่ ๆ ไกลออกไป กินอาหารที่เมื่อก่อนไม่เคยกิน มองวิวที่เมื่อก่อนไม่เคยเห็น ไม่นานก็เที่ยวจนทั่วประเทศจีน

        ตอนนั้นคุณย่ายังอายุไม่ถึง 80 ปี หลังจากเห็นวิวทิวทัศน์สวยงามมากมาย อยู่ ๆ เธอก็อยากรู้ว่าโลกภายนอกเป็นอย่างไรบ้าง ความคิดที่จะเดินทางรอบโลกจึงเกิดขึ้น แต่คุณย่าไม่คาดคิดว่า ความสนใจอยากรู้อยากเห็นของเธอจะถูกลูกสาวขัดขวางอย่างรุนแรง

        ลองคิดดู คนแก่อายุมากขนาดนี้แล้ว อย่าว่าแต่ไปเมืองนอกเลย แม้แต่ไปไหนไกล ๆ ก็น่าเป็นห่วง แล้วเมืองนอกคุยก็คนละภาษา วัฒนธรรมก็ต่างกัน

ไม่ว่าลูกคนไหนก็ไม่เห็นด้วยแน่นอน

        แต่ในเมื่อตัดสินใจแล้ว ลูกจะมาห้ามอะไรได้ สุดท้ายลูกสาวก็เลยรับปากว่าจะไปเดินทางรอบโลกกับแม่ ทำให้งบประมาณเพิ่มขึ้น หญิงชราไม่อยากเป็นภาระของลูกสาวจึงขายบ้านตัวเอง

        สิ่งที่ลูกสาวกังวลไม่ผิดเลย การเดินทางออกนอกประเทศไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ การเดินทางของคุณย่าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและอันตราย

        ตอนไปสหรัฐอเมินกา ไปนิวซีแลนด์ เพราะเห็นว่าคุณย่าอายุมากแล้ว พวกเขาไม่ยอมออกวีซ่าให้ สุดท้ายสองแม่ลูกก็ต้องเซ็นต์ในหนังสือรับรองว่า ถ้าเกิดอุบัติเหตุต้องรับผิดชอบเอง ถึงได้วีซ่ามา

        ตอนไปแอฟริกาใต้ ก็นั่งบนเครื่องยาวนานถึง 18 ชั่วโมง

        ตอนไปสวิตเซอร์แลนด์ คุณย่าวางแผนว่าจะขึ้นภูเขาหิมะสูง 3,600 เมตร สำหรับคุณย่าที่มีโรคทางร่างกายอยู่บ้าง นี่เป็นการทดสอบที่รุนแรงมากอย่างไม่ต้องสงสัย ถ้าทำไม่ดีอาจจะเป็นอันตรายได้ ทุกคนจึงห้ามเธอ แต่คุณย่ารู้สึกว่าไหน ๆ ก็มาสวิตเซอร์แลนด์แล้ว ไม่ขึ้นไปบนภูเขาก็เท่ากับมาไม่ถึง สุดท้ายก็ได้ขึ้นไปถึงยอดเขาจริง ๆ ทำให้คนต่างชาติได้เห็นถึงความยอดเยี่ยมของหญิงชรา

        ในช่วงเวลา 10 ปีมานี้ คุณย่าไปนิวซีแลนด์ สวิตเซอร์แลนด์ อิตาลี กัมพูชา เรียกได้ว่าไปมาแล้วเกือบทุกทวีป เที่ยวบินที่ยาวนาน ความแตกต่างของเวลา ระดับความสูง สำหรับคุณย่าแล้ว ไม่ใช่ปัญหา พลังงานแบบนี้เป็นความปรารถนาของคนหนุ่มสาวมากมาย

        สำหรับพฤติกรรม “บ้าคลั่ง” ของคุณย่า ทำให้หลายคนไม่เข้าใจ อายุตั้งขนาดนี้แล้ว เอาเงินบำนาญ ไปใช้ชีวิตบั้นปลายสบาย ๆ ปลูกผักปลูกดอกไม้ไปวัน ๆ ไม่ดีกว่าหรอ?

        เธอกลับขายบ้าน ถ้ายกให้ลูกสาวยังช่วยแบ่งเบาภาระลูกไปได้หลายปี คนส่วนใหญ่อาจจะคิดว่าคุณย่าเป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ ทำสิ่งที่คนมากมายอยากทำแต่ไม่กล้าทำ

        คนเราเมื่อมีชื่อเสียง ก็จะมีคนวิพากษ์วิจารณ์เองตามธรรมชาติ แต่เสียงเหล่านั้น คุณย่าไม่เคยเอามาใส่ใจ เพราะสำหรับเธอที่ลำบากมากว่าครึ่งชีวิต เสียงนกเสียงกาเหล่านี้ไม่มีความหมายอะไร ไม่กระทบอะไรกับเธอ

        คุณย่า Jiang ใจกว้างและมองโลกในแง่ดี แกลำบากมากว่าครี่งชีวิต ตอนอายุ 17 คุณย่าก็ไปเป็นทหาร สมัยสงครามก็ย้ายไปเป็นพยาบาลที่ปักกิ่ง ได้พบกับสามีคบกัน รักกัน แต่งงานกัน หลังแต่งงานมีลูกชาย 1 คน ลูกสาว 1 คน ต่อมาเพราะหน้าที่การงาน ทำให้ทั้งคู่ต้องอยู่ห่างกันกว่า 20 ปี

        สามีอยู่กับลูกชายที่ชิงไห่ ส่วนเธอดูแลลูกสาวอยู่ที่หางโจว สี่คนต้องแยกกันอยู่กันละที่ สมัยนั้นการสื่อสาร และการเดินทางยังไม่สะดวกเหมือนสมัยนี้

        สิ่งเดียวที่เชื่อมต่อพวกเขาไว้ได้คือจดหมาย ถ่ายทอดความคิดถึงผ่านตัวอักษร จนกระทั่งสามีเกษียณครอบครัวถึงได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้ง

        แค่ไม่มีใครคาดคิดว่า โชคชะตาจะเล่นตลก กว่าครอบครัวนึงจะได้มาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้า แต่ลูกชายวัย 38 ปีของเธอกลับประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต

        ความเจ็บปวดที่คนผมขาวต้องเห็นคนผมดำจากไปก่อน ต่อมาสามีก็ป่วยและเสียชีวิตไปอีก เหลือแค่เธอกับลูกสาว 2 คนแม่ลูก

คนเรามีชีวิต ทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำถึงจะสำคัญที่สุด

คนเรามีชีวิต ต้องมีความสุข กล้าหาญ มองโลกในแง่ดี โอบกอดโลกอย่างแข็งแกร่ง

แม้ชีวิตจะไม่มีความสุข ก็ต้องมองโลกในแง่ดี

คุณย่า Jiang น่าจะเป็นคนแบบนี้

ต่อให้เป็นคนธรรมดาแค่ไหนก็ต้องมีช่วงเวลาที่ดี

ต่อให้เป็นคนยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ต้องมีวันธรรมดา ๆ

ปกติเวลาไม่ได้ไปเดินทางท่องเที่ยว

คุณย่า Jiang ก็จะพักอยู่ที่บ้านพักคนชรา

นี่ไม่ใช่เพราะลูกสาวไม่สนใจดูแล แต่เพราะเธอขอร้องเอง

สาเหตุก็เพราะ....ที่นั่นมีคนวัยเดียวกันมากมาย ปกติเวลาอยู่บ้านพักคนชรา คุณย่าก็เหมือนคนแก่ธรรมดาคนหนึ่ง ทุกเช้าตื่นมาเดินออกกำลังกาย พูดคุยกับเพื่อน ๆ เล่นไพ่นกกระจอก

        เรียกได้ว่าคุณย่าวัย 89 ปีคนนี้เจ๋งมาก ถ้าแก่แล้วก็อยากจะเป็นแบบนี้บ้าง

แปลและเรียบเรียงโดย พันหมื่นเหตุผล