“ซื้อคู่ใหม่เถอะ” ลูกค้ารายนี้ประหลาด และอาจจะบ้ามาก เพราะเขาเดินถือรองเท้าคู่หนึ่งเข้ามาในร้านของเขา แล้วก้มกราบรองเท้า 

    รองเท้านี้เป็นรองเท้าหนังสีดำ ผลิตในประเทศ และราคาไม่แพง สภาพรองเท้าชำรุด ซับในแทบทั้งหมดหลุดลุ่ย น่าจะผ่านการใช้งานมาสักยี่สิบปี บางทีเจ้าของรองเท้าอาจเห็นว่า หนังยังดีอยู่ก็เป็นได้ 

    เราก็คิดว่า ลูกค้ารายนี้อาจจะบ้าจริง ๆ เพราะถือพานวางรองเท้ามาให้เขาซ่อม

    เราอยากบอกว่า “ซื้อคู่ใหม่เถอะ” แต่แววตาสีหน้าของชายผู้นี้บอกว่าต้องการให้ซ่อม “เจ้าของรักรองเท้าคู่นี้มาก เป็นรองเท้าคู่โปรด”

    เราได้แค่นึกในใจว่า ใครหนอที่ยังเก็บรองเท้าเก่าขนาดนี้ไว้

    ลูกค้ารายนั้นบอกเหมือนรู้ใจว่า “เป็นฉลองพระบาทคู่โปรด พระองค์ใช้ทรงดนตรี”

    ตอนนั้นเราตะลึง เพราะเขาใช้คำว่า ‘ฉลองพระบาท’ มันไม่ใช่คำสามัญ คำว่า ‘พระองค์’ ก็ไม่ใช่ เพราะรองเท้านี้คือ “ฉลองพระบาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว”

    เราขนลุกซู่ พูดอะไรไม่ออกอยู่นาน มหาดเล็กผู้นำฉลองพระบาทมาซ่อมถามว่า “ตกลงซ่อมได้ไหม?”

    เราก็บอกว่า “ซ่อมได้ ๆ แต่คงต้องใช้เวลานานหน่อย”

    ความจริงใช้เวลาเพียงชั่วโมงเดียวก็ซ่อมเสร็จ แต่ชั่วโมงเดียวสั้นเกินไปที่ฉลองพระบาทคู่นี้ควรจะอยู่ในร้าน!

    เจ้าของร้านมาจากต่างจังหวัด เข้าเมืองหลวงทำงานเป็นลูกจ้างร้านรองเท้าแห่งหนึ่ง สั่งสมฝีมือจนเชี่ยวชาญ จนในที่สุดก็เปิดร้านรองเท้านี้

    เขาซ่อมรองพระบาทคู่นั้นอย่างตั้งใจ เมื่อเสร็จแล้ววางบนพานใบหนึ่ง ปูรองด้วยผ้าสีเหลืองวางไว้บนที่สูงที่สุดในร้าน เขาเก็บเศษชิ้นส่วนของฉลองพระบาทไว้ทุกชิ้น แม้กระทั่งธุลี ไว้บูชา เป็นมงคลแก่ตัว

    รองพระบาทของบุคคลผู้เดินทางไปทั่วทุกสารทิศเพื่อช่วยเหลือคนยาก ย่อมเป็นสิ่งของที่คู่ควรแก่การบูชา

    เขานำพื้นรองพระบาทใส่กรอบ ทุกครั้งที่เขามองดู ก็รำลึกว่าครั้งหนึ่งมีโอกาสที่ช่างซ่อมรองเท้าคนอื่นไม่มี ความเก่าและรอยขาดทำให้เขาเห็นปรัชญา ‘เศรษฐกิจพอเพียง’ ที่เจ้าของรองพระบาทเป็นผู้ริเริ่ม อย่างเป็นรูปธรรมจริง ๆ ไม่นานต่อมา มหาดเล็กคนเดิมนำรองเท้ามาอีก คู่นี้มีรอยสุนัขกัด “ฝีมือคุณทองแดง”

    แล้วฉลองพระบาทอีกหลายคู่ก็ตามมาวันหนึ่งเขาตัดรองเท้าคู่ใหม่ โดยวัดขนาดจากฉลองพระบาทที่ส่งมาซ่อม ทำด้วยหัวใจ เป็นรองพระบาทถวายพระองค์

    รองพระบาทที่จะใช้บุกป่าฝ่าดงไปทั่วทุกสารทิศเพื่อช่วยเหลือคนยาก ย่อมเป็นสิ่งของที่คู่ควรแก่การทำด้วยหัวใจ

    รองพระบาทคู่นั้นเดินทางหายไปราวสามเดือนเหมือนคลื่นกระทบฝั่ง วันหนึ่งมหาดเล็กนำรองพระบาทคู่นั้นกลับมาที่ร้าน เขาตกใจมาก ถามว่า “พระองค์ไม่โปรดหรือ?” “เปล่า ทรงให้นำกลับมาติดกันลื่น”

    น้ำตาซึม พระองค์ทรงใช้งานจริง...

    เขาตัดฉลองพระบาทถวายไปสิบกว่าคู่ในรอบสิบกว่าปีที่ผ่านมา ในปีนั้นเขาตั้งใจจะตัดถวายให้ครบสิบเก้าคู่ในวันที่ 5 ธันวาคมนี้ แต่พระองค์ท่านทรงไม่ต้องใช้รองพระบาทแล้ว... (ศรไกร แน่นศรีนิล ช่างซ่อมฉลองพระบาท ราษฎรในรัชกาลที่ 9)

ชมคลิป

คลิปเปิดไม่ออก >>> กดตรงนี้ คลิ๊ก <<<

ที่มา : วินทร์ เลียววาริ, ไลค์เกอร์ดอทคอม, เจาะเวลาหาอดีต