อย่าเอาอารมณ์ไม่ดี ไปลงกับคนที่บ้าน หรือคนที่ใกล้ชิดที่สุด แต่จงเก็บความอดทนไว้ใช้กับคนแปลกหน้า
คอมเมนต์:
การใช้ชีวิตในสังคมที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วนี้ ทุกคนต่างต้องเผชิญกับความกดดันตลอดเวลา
นานวันเข้าความกดดันนี้ก็จะก่อให้เกิดอารมณ์ที่น่ากลัว ผู้คนมากมายใช้อารมณ์รุนแรงเพื่อระบายความเครียดและความไม่พอใจในชีวิต
Sponsored Ad
(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)
แต่คุณค้นพบมั้ยว่า คนที่คนระบายอารมณ์ด้วยล้วนเป็นคนใกล้ชิด ไม่ว่าเมื่อไหร่จำไว้เสมอ อย่าเอาอารมณ์แย่ที่สุด ไปลงกับคนที่ใกล้ชิดที่สุด
Sponsored Ad
(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)
ขอถามก่อนหนึ่งคำถาม : คุณเป็นคนแบบไหน ?
“เอาอารมณ์แย่ ๆ ไปลงกับคนที่รักที่สุด แต่กลับเก็บความอดทนไว้ให้คนแปลกหน้า” ฟังแล้วอึ้ง ๆ มั้ย ? ในการให้สัมภาษณ์ระหว่าง Yang Lan และ Zhou Guoping โดย Yang Lan ก็เคยถามคำถามนี้ Zhou Guoping ตอบกลับมา “ในสถานการณ์แบบนี้ ฉันก็มี การจู้จี้จุกจิกกับคนใกล้ตัวเป็นสัญชาตญาณ แต่การเอาชนะสัญชาตญาณ ไม่จู้จี้กับคนใกล้ตัวเป็นการฝึกฝน”
จริง ๆ แล้วในชีวิต พวกเรามีปฏิสัมพันธ์กับคนมากมาย โดยมีทัศนคติและท่าทีที่ต่างกันไป
Sponsored Ad
เช่น ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน ส่วนใหญ่พวกเราจะค่อนข้างสุภาพ มีมารยาท เวลามีความรัก ระหว่างคู่รักที่ยังไม่แต่งงาน คนส่วนใหญ่ก็จะเลือกที่จะโอนอ่อน ไม่แสดงความเป็นตัวเองออกมาหมด แต่ในครอบครัว เมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่ใกล้ชิดที่สุด เนื่องจากรู้จักกันดี เพราะงั้นอารมณ์ต่าง ๆ ของคุณจึงแสดงออกมาหมด
(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)
Sponsored Ad
ขงจื๊อกล่าวว่า เวลาพ่อแม่ทำงาน ก็แย่งมาทำ เวลามีอะไรอร่อย ๆ ก็ให้พ่อแม่กินก่อน อย่างนี้เรียกว่ากตัญญูมั้ย ? จริง ๆ แล้วไม่ใช่ ทำไม ? เพราะว่า คุณคิดว่ามันยาก มันเป็นเรื่องของทัศนคติ ซึ่งทัศนคติสำคัญมาก
ยกตัวอย่างเช่น ปัจจุบันนี้คนมากมายทำงานนอกบ้าน บางครั้งพ่อแม่โทรศัพท์มาตอนที่คุณกำลังอยู่ในบริษัท โดยวันนั้นงานก็ไม่ได้ดั่งใจ ถามยังโดนหัวหน้าตำหนิ เพื่อนร่วมงานก็ไม่เข้าใจคุณ
คุณสะสมอารมณ์ด้านลบไว้มากมาย พอพ่อแม่โทรมา พวกท่านเป็นห่วงโทรมาบอกให้เกินข้าวให้ตรงเวลา อากาศเย็นต้องใส่เสื้อผ้าอุ่น ๆ แต่คุณกลับเอาอารมณ์เสีย ๆ ที่สะสมมาทั้งวันไปลงกับพวกท่าน และวางโทรศัพท์ลงอย่างรำคาญ พวกเราเคยคิดถึงพ่อแม่ที่อยู่ปลายสายมั้ย ? พวกท่านจะรู้สึกยังไง ? แน่นอนว่าไม่มีความสุข
Sponsored Ad
(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)
เราไม่ใช่คนชั่วร้าย และไม่ใช่ไม่รู้จักว่าจะกตัญญูยังไง เราเข้าใจ แต่พวกเราเคยชินกัยความเห็นแก่ตัว เคยชินกับการเอาแต่ใจ
เมื่ออยู่ต่อหน้าพ่อแม่ที่แก่ลงทุกวัน ยิ้มให้มากขึ้น รำคาญให้น้อยลง แสดงความรักต่อพวกท่าน ดูแล อย่ารอให้สายเกินไป อย่าทำให้พ่อแม่ลำบากใจเวลาอยู่ต่อหน้าเรา อย่ารู้สึกว่ายากที่จะต้องทำดีกับท่าน จริง ๆ แล้วไม่ว่าความรู้สึกแบบไหน ก็ล้วนต้องการการจัดการ ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน คนรัก หรือคนในครอบครัว
ถ้าแม้แต่คนในครอบครัวเรายังทำให้รู้สึกอบอุ่นไม่ได้ แล้วเราจะไปให้ความอบอุ่นใครได้ ?
แปลและเรียบเรียงโดย LIEKR
